Aan de haak

Het is en blijft een ongelofelijke route die ik afgelopen 19 jaar gereden heb. Drie dagen na stoppen, terug doorstarten maar dan met een andere invulling. Eén deur was voldoende, binnen twee uur lukte het waar anderen me in twintig jaar niet konden van overtuigen.

Deze deur ging toen half december open en ik deed ze vanmiddag symbolisch terug dicht. De cirkel is immers rond. Ik ga nu zoals ik toen kwam: alleen. Maar wel nederig anoniem afsluiten in schoonheid zonder sporen. Het kan, het mag, het is niet anders.

Een halve eeuw generaties, geschiedenis en tijdgeest kan deze deur vertellen. Stel dat je destijds een vlieg was ... Hoeveel passanten, zonderlinge zielen, elk met hun eigen verhaal, inzichten, gevoelens, geluk en verdriet? Voldoende voeding voor vele jaren. Ik vond er de sleutel tot een andere wereld. Ik hang hem na vandaag veilig aan de haak en bedenk dat verhuizen drie jaar armoede betekent volgens een Chinese wijsheid … Amici disfortuna.