Don't Stop Believin'

Het geloof. We werden er op een of andere manier op een bepaald ogenblik in ons leven mee geconfronteerd. Vaak verplicht, opgedrongen maar bijna nooit uit eigen wil. Neem nu vandaag Pasen. Los van de geschiedkundige feiten en achtergrond wenst men elkaar een zalig paasfeest toe. Terwijl het woord zalig heden te pas en onpas gebruikt is om whatever (nog zo eentje). Anyways (om in de socials-sfeer-fuck-you-debs te blijven): in mijn misdienaarjaren was ik drummer. In het tweede ouderlijk huis op zolder met de radio op de achtergrond trommellen op omgekeerde waspoedertonnen. Ach, lang verhaal via achterdeur kort. Drummen werd derhalve een puzzelstuk. Want ik geloof strak stijfkoppig om het groter geheel te zien in elke stap die je zet, elke keuze die je maakt. Als je je leven in deze ondertussen ontspoorde wereld verder wil opbouwen, is je geloof in jezelf de eerste stap. Vanaf daar zet je een volgende stap die je hart en je waarden je ingeven. Als je dan later achterom kijkt.
"You can’t connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards. So you have to trust that the dots will somehow connect in your future. You have to trust in something—your gut, destiny, life, karma, whatever. This approach has never let me down, and it has made all the difference in my life.”