Viva La Vida

Toeval of niet: vandaag was het de 12 dag na mijn 6-weken rollercoaster wereldvreemde waanzin. Is er een grens tussen bijgeloof of symboliek? Heeft deze grijze zone een meerwaarde? Het blijft een dubbeltje want zonder je er erg in hebt zet de symboliek je dusdanig in het zak. Ik denk dan altijd aan een horoscoop of aan Nostradamus: in beide gevallen klopt de rekening altijd. Maar goed back to basics. Een dag starten met twijfel en licht ongeloof om zichzelf te ontpoppen in good feel dankzij een handvol sfeermakers.
Luister en voel vibes

The Corrs - So Young
Lonnie Gordon - Happenin' All Over Again
Lucilectric - Mädchen
Coldplay - Viva La Vida
Joy Division - Love Will Tear Us Apart

Of hoe het leven met een lichtpuntje vanochtend er anders uitzag, vooral voelde en onwaarschijnlijk oorde. Men zoekt zijn manier om met die verandering om te gaan. Er is geen goede net zoals er geen slechte manier is. Proberen je eigen tempo te volgen, op je eigen maat, op je eigen manier trachten aan te voelen wat wel helpt of niet om hiermee om te gaan.
Je prioriteiten veranderen, je fysieke mogelijkheden aanpassen - al was het maar omdat men rekening moet houden met allerhande nieuwe onvoorziene afspraken tussen de bergen en de dalen waar men in doolt. Men laat nu eerder op zich afkomen wat er gebeurt. De mobiele digitale naast de oude oldskool ADOC agenda en elke ochtend kijken wat de nieuwe dag brengt. Al is het 'in your face', deze rauwe realitiet of nieuwe waarheid, het is zoals het is, niet verbloemd of weggestoken achter mooie woorden. Hang in there!