Op Kot # 3 en iets - 59 vs 69

Zoals alles in de wereld constant aan verandering onderhevig is, geldt dat ook voor de muziekradio. En ik ben bang dat de normering die voor een ‘goed radioprogramma’ gehanteerd wordt, nogal veranderd is, en dat er ook geen weg terug meer is. Waarschijnlijk ontstaan door de noodzaak voor commerciële zenders om eenheidsworst te programmeren om te adverteerders binnen te houden, maar zeker ook door het feit dat muziek beluisteren (en ontdekken) geen activiteit meer is waarvoor je perse radio nodig hebt. Toen je de radio daarvoor nog wel nodig had, en er sprake was van een beperkt muziekradio aanbod, was kon je muziek etaleren waardoor je al verzekerd was van een grote schare luisteraars. Vervolgens kon je die muziek professioneel met elkaar ‘verbinden’ waardoor jouw personality kon ‘shinen’ op de radio. Zelfs al had je geen personality, had je toen nog wel luisteraars trouwens, voorbeelden te over. Allemaal veranderd: ik zag onlangs op Facebook een filmpje van een ochtendshow (ben vergeten welke want voor mij zijn ze allen hetzelfde) waarin een sidekick 2 minuten verhaalde over een event in zijn leven die ochtend: hij had ontdekt in de supermarkt dat de kruiden op alfabetische volgorde staan. Dit relaas werd gevolgd door een lange schaterlach van de andere sidekick en ook de presentator kwam niet meer bij. Op een verjaardagsfeestje had dit verhaal niet eens een glimlach veroorzaakt. We hebben het dezer dagen veel over het nieuwe normaal. Ik denk dat bovenstaande stukje over die sidekick mooi het nieuwe muziekradio-normaal schetst. En wij als liefhebbers/makers van die andere vorm van radio (ambachtelijk), moeten onze wonden likken, terug kijken op mooie tijden, en vooral wat anders gaan doen. Bovendien: de jeugd luistert al geen radio meer, en de jeugd heeft de toekomst! https://www.spreekbuis.nl/patrick-kicken-dave-donkervoort-ouderwets-vakmanschap/