La La Land

Een vingerknippende, tapdansende hommage aan de hoogdagen van de musical verweven met een bitterzoet liefdesverhaaltje, virtuoos in beeld gebracht door regietalent Damien Chazelle. Was goed voor zes Oscars. Moest de zevende, voor Beste Film, na twee minuten aan 'Moonlight' afstaan, toen bleek dat er een foute envelopwissel was gebeurd.

Ik betrapte gisterenavond mezelf met deze duidelijke overpeinzing 'oops, binnen een klein half uur is deze fantastische film reeds afgelopen'. La La Land duurt slecht 128 volle minuten 'kort'.
Onbegrijpelijk dat deze 6-voudige Oscar-prent uit 2016 nu reeds via TV te bekijken valt. Maar dat is de trend, de multimediale digitale tijdgeest die mainstream-cinema parten speelt.
Ondanks dit generatie-gebonden-gegeven is deze 'musical' van uitzonderlijk niveau. In die mate dat deze productie zeker de geschiedenis van klassiekers zal ingaan. Net zozeer we in het RITCS destijds op maandag-ochtend een filmpareltje voorgeschoteld kregen om achteraf te analyseren. La La Land is hetzelfde lot beschoren binnen 30 jaar als Dodes'ka-den in mijn 80s filmschoolperiode.Een aspect uit zo'n analyse zou voor mij de soundtrack zijn: de manier hoe de muziek en zijn verbluffende verbazende arrangementen het beeld en de inhoud harmonieus intelligent discreet een meerwaarde bezorgt.  En wat te denken over ....
According to composer Justin Hurwitz, all the piano performance featured in the film was first recorded by pianist Randy Kerber during pre-production. Ryan Gosling then spent two hours a day, six days a week in piano lessons learning the music by heart. By the time filming had begun, Gosling was able to play all the piano sequences seen in the film without the use of a hand double or CGI.