Frederick

Deze dag dreef me naarmate hij vorderde onbewust niets vermoedend verzeilen in 1979. Tien jaar geleden sloot ze rond deze tijd de deuren van CBGB, waar alles voor Patti startte.Zelf sloten mijn 87-jarige moeder een gemeenschappelijk historisch hoofdstuk 'Betsy' af, keuvelend rond haar koffietafel, omringd door kinderen, klein -en achterkleinkinderen.
Madame P haar schietgebed indachtig:

Ga nooit weg zonder te groeten,
ga nooit heen zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
kan het morgen niet meer doen.
Loop nooit weg zonder te praten,
dat doet soms een hart zo pijn.
Wat je ’s morgens hebt verlaten,
kan er ’s avonds niet meer zijn.
(Toon Hermans)

Anderzijds en daarnaast was Frederic typerend voor dat 1979-tijdperk zo bleek toen de nacht hier aan de deur klopte.
Altijd binnen zonder bellen.
Mijn dagelijkse stille bondgenoot; eerlijk zonder vragen.
Warme weemoed onderweg werkt inspirerend bij aanvaarding.