Quarterlife

Tijdens mijn jaarlijkse traditionele tour langs twee kerkhoven en vijf grafstenen met de eerste Trans 7 bij de hand, overpeins ik al klussend en kuisend altijd vanalles en nog wat.
The things of life zeg maar passeren die donkere dagen de revu in een onwillekeurige volgorde. De dingen die geweest zijn worden blindelings vergeleken, gewikt en beoordeeld naast het huidige aanbod. Het blijkt bijna altijd kiezen tussen pest en cholera.
In Humo 3920 pakt Daeleman uit: 'Het is tegenwoordig not done om toe te geven dat je niet vrolijk bent. Er is geen dislike-knop'
De media-maakster is 25 jaar, trok zeven weken door Azië, in haar eentje, voor het eerst, en kreeg er de crisis van haar leven.
Eenmaal terug schreef ze ‘Factor 25’, een eerlijk, ontwapenend en geestig verslag van haar gevecht met de eenzaamheid en – inderdaad – de zoektocht naar zichzelf.
Maar in het boek staan ook rake observaties over hoe het is om nu 25 te zijn, om op te groeien in een tijd waarin alles mag en kan en je, precies omdát je zo verwend bent, altijd vrolijk en blij moet zijn – wat je ook nog eens via alle sociale media aan iedereen kenbaar hoort te maken.
Steeds meer twintigers houden dat niet vol en sukkelen in een echte quarterlife crisis.
Oops - amper 25 jaar en het elastiekske breekt al. Dat wil zeker niet zeggen dat ze goed bezig is. Nog efkes en een burnout is een pluspunt op je C.V ... Het einde van ons luxe sociale vangnet evolueert eindeloos hand in hand met de kostprijs daarvoor.