Wees niet zo snel bang
Helden komen, helden gaan. Tnx T for thé support onderweg!Het allerlaatste Thé interview (2015.06.11 RTL Late Night)
In augustus 2013 werd bekendgemaakt dat Thé Lau aan keelkanker lijdt. Na behandeling liet hij weten dat chemo en bestralingen goed waren verlopen, de ziekte overwonnen was ...
In april 2014 kwam dan het slechte nieuws dat Thé Lau uitzaaiingen had in de longen en uitbehandeld is. De prognose was toen dat hij nog zes tot negen maanden te leven heeft.
De band organiseerde daarop een kleine tour om Thé een waardig afscheid te gunnen. Er volgden nog 4 optredens, 7 juni - Pinkpop, 17 juni - Heineken Music Hall, 14 juni - Lotto Arena in Antwerpen en een laatste op 21 juni in de Brusselse AB.
Thé Lau zelf nam van zijn publiek afscheid met de soloplaat ‘Platina Blues’. De plaat is een veertig minuten durend ostinato, of zoals Lau het zelf omschrijft: een muzikale droomreis.
De liedjes gaan in elkaar over en spelen zich af tussen één uur ‘s nachts en zes uur ‘s ochtends in kamer tien op de vijfde verdieping waar Lau’s keelkanker werd bedwongen.
'Ik ga nu slapen. Mij wacht de nacht.Ik kan niet wachten. Op wat me wacht', zijn de beginregels van ‘Platina Blues’, een song over een man die zich verzet tegen de 'kale haveloze dood', 'de vuile uitzichtloze dood'. Zijn vrouw Marijke en twee zonen blijven.
In augustus 2013 werd bekendgemaakt dat Thé Lau aan keelkanker lijdt. Na behandeling liet hij weten dat chemo en bestralingen goed waren verlopen, de ziekte overwonnen was ...
In april 2014 kwam dan het slechte nieuws dat Thé Lau uitzaaiingen had in de longen en uitbehandeld is. De prognose was toen dat hij nog zes tot negen maanden te leven heeft.
De band organiseerde daarop een kleine tour om Thé een waardig afscheid te gunnen. Er volgden nog 4 optredens, 7 juni - Pinkpop, 17 juni - Heineken Music Hall, 14 juni - Lotto Arena in Antwerpen en een laatste op 21 juni in de Brusselse AB.
Thé Lau zelf nam van zijn publiek afscheid met de soloplaat ‘Platina Blues’. De plaat is een veertig minuten durend ostinato, of zoals Lau het zelf omschrijft: een muzikale droomreis.
De liedjes gaan in elkaar over en spelen zich af tussen één uur ‘s nachts en zes uur ‘s ochtends in kamer tien op de vijfde verdieping waar Lau’s keelkanker werd bedwongen.
'Ik ga nu slapen. Mij wacht de nacht.Ik kan niet wachten. Op wat me wacht', zijn de beginregels van ‘Platina Blues’, een song over een man die zich verzet tegen de 'kale haveloze dood', 'de vuile uitzichtloze dood'. Zijn vrouw Marijke en twee zonen blijven.
Komende zondag mag het publiek tussen 13 en 15.30 uur in concertzaal Paradiso in Amsterdam afscheid nemen van Thé.
Reacties
Een reactie posten