Kijk .... Kraakje

Wanneer ik in en om de verlaten luchtmachtbasis jog, zie ik ze steeds schichtig snel heen en weer rennen: squirls. Anderzijds, de New Yorkse kraakjes kennen hun wereld, zijn zo goed als tam dat eten uit je hand geen uitzondering is.
Geen maandagkater maar pure verbijstering vanmiddag tijdens de lunch toen we plots in de orangerie onverwacht opgeschrikt werden door een Sciurus vulgaris. Verwonderd verbouwereerd, bijna aan de grond genageld graaide ik naar mijn fototoestel en stond tegelijkertijd in dubio om de buitendeur vooralsnog af te sluiten. Kon ik daarna rustig onze ongewone gast fotograferen... Maar helaas het volwassen diertje zocht zeer haastig de kortste weg naar buiten en verdween op gedreven wijze in het heden verlaten en daardoor stillere park van wijlen buurman.
Gek toch, vorige week merkte ik tekenen van een vervroegde herfst met andere nieuwe diersoorten in veelvoud. Vandaag leverde kraakje het bewijs als kers op onze feesttaart. Onschuldig kinderlijk enthousiast, de toon was gezet voor ons 28 jarig jubileum in zonde leven. Waarvan akte straks.