T.M.I.

Zoals veel mensen gebruik ik al lang pc's en digitale gadgets. En in toenemende mate gebruik ik het internet om mijn dag/nacht te organiseren. Enkele jaren geleden merkte ik dat ik moeite had om me te concentreren. Vooral als ik ging zitten om een langer artikel te lezen. Aanvankelijk schreef ik dat toe aan het ouder worden. Maar het stoorde mij en ik ging erover nadenken. Ik realiseerde mij dat, zelfs wanneer ik niet achter de computer zat, mijn geest zich toch wilde gedragen zoals online. Mijn hersenen wilden zich niet focussen op de ene na de andere pagina, ze wilden heen en weer springen tussen verschillende documenten, op links klikken, googelen, naar mijn inbox kijken. Het leek wel alsof ik mijn hersenen had getraind om te werken op de manier die het web aanmoedigt.
Onderzoek wijst uit dat de hersenen zich voortdurend aanpassen aan onze ervaringen en omstandigheden. En ze zijn vooral goed in zich aanpassen aan nieuwe werktuigen. Dat is wat wetenschappers neuroplasticiteit noemen. Vandaag is het internet steeds meer een centraal element van de omgeving waarin we leven, werken en met elkaar omgaan. En dat merk je onbewust en vanzelfsprekend.
Nefaste gevolgen: verminderde concentratie, niet meer kunnen onthouden, het niet meer doordringen van relevantie van je facts & figures, te weinig tijd om de cognitieve overload van je tijdelijk geheugen te verwerken naar lange termijngeheugen, ...
Kortweg relevant: T.M.I. - Too Much Information kills of alles met het woordje 'te' in of bij is te-veel. Trop is te veel en te veel is trop.
Maak dus zonder twijfel een heilig kruis over deze 2011-aswoensdag en lees steevast Nicholas G. Carr zijn kersverse (doemdenkers) boek The Shallows - vrij vertaald - Het ondiepe... (vind ik leuk)