K(l)eurige dagen

Twee jaar was het dat ik dagelijks na een fietstocht, een trein-en tramrit uiteindelijk al wandelend door weer en wind op Reyerslaan 52 neerdaalde. Twintig jaar geleden was ik dat openbaar vervoer dusdanig beu dat ik besloot om me vooral vrij te verplaatsen per wagen naar kamer 7 L 40. Mijn eerste wagen, een zwarte driedeurs Opel Corsa met een 1.5 Isuzu dieselmotor kostte toen netto 333.000 Bef, hield het 10 jaar of 222.000 km vol voor ik hem moegestreden tweedehands verkocht voor 10.000 BEF.
Het was eind januari 1989 dat m'n toenmalige werkgever BRTn na jàren één (uniek) examen 'regie-assistent' uitschreef. Per toeval op zaterdagvoormiddag 28 januari, de dag nà de (avond)opname van het VTM-openingsgala in Kursaal Oostende.
De VTM overlopers waren oud BRTn-personeelsleden met onzekere jaar-in-jaar-uit-contracten of frauduleuze nepstatuten. Degenen van hen die het onzekere (VTM) voor het zekere (Reyerslaan) namen deel aan het examens in de latere repetitie-ruimte van FC De Kampioenen, vandaag heimat van deredactie.be. De meesten hadden hun bed niet gezien na dat VTM-openingsfeest, dachten niet helder, waren moe ... en haalden hierdoor zelfs geen enkele vorm van deliberatie.
Slim bekeken van de verkleurde BRTn. Zelfs voor de start van VTM enkele dagen later op woensdag 1 februari probeerde de openbare de privé een peer te stoven.
Foei, de schaamte voorbij dacht ik toen maar tevens vandaag na exact twintig jaar. Al moet ik zeggen dat ook Louis van Dievel al die tijd in beider kampen één en ander doorzag. We delen de mening op vele vlakken... De gunst is niettemin een grillig iets maar geduldig gewetensonderzoek bracht geluk en de betere balans.
Twintig jaar
, of een verhaal van kleurige en minder keurige dagen.

Reacties