Culinaire Correctheid

Kan je iemand die volstrekt onsportief is in een jaar omturnen tot een atleet? Over Leven, het bejubelde en toegankelijke wetenschapsprogramma op Canvas, zoekt het uit voor de reeks Marathon en stoomde zes Vlamingen, onder wie Radio 1-presentator Koen Fillet, klaar voor de marathon van New York.

Vanochtend in Het Nieuwsblad Online een babbel met buddie Koen Fillet, een naam die me onbewust doet denken aan culinaire correctheid. Die zit er vandaaag niet in voor me want we gaan 'schransen' in de Mexican Grill te Overijse. Verjaardagen zijn om te koesteren ook in deze wijnmaand.

Koen, over drie weken is het zover en loop je de Marathon van New York. Hoe hebben ze jou kunnen overtuigen aan dit experiment mee te doen? ,,Ze hebben mij er ingeluisd! ( lacht ) Eigenlijk vroegen ze mij enkel om het spotje in te spreken, maar toen vroegen ze me of ik zelf al loopschoenen had gekocht. Na een halve dag nadenken heb ik toegehapt. Ik paste perfect in het profiel, er moest dringend iets aan mijn conditie gedaan worden. Als enige vorm van sport nam ik op de VRT altijd de trap. Maar bovenaan de traphal zat ik eerst een minuut na te hijgen.''

De Nederlandse bioloog Midas Dekkers schopte een paar weken geleden keet door te verkondigen dat topsport tegennatuurlijk en ongezond is. ,,En hij heeft absoluut gelijk, daarvan ben ik het levende bewijs. Dat ik gevoelige knieën heb, wisten we eigenlijk van bij het begin. Maar sinds ik de twintig kilometer van Brussel heb uitgelopen, ben ik pas echt beginnen sukkelen. Voor mijn trainingen volg ik nu een minder intensief noodplan. Maar eigenlijk zit ik wel met de schrik om een blijvend letsel aan dit marathonavontuur over te houden. Was ik maar op tijd opgehouden met lopen.''

Ben je blijven lopen door de zogenaamde rennersroes?
,,Nee, volgens mij bestaat die runners high gewoon niet, ik heb die roes alleszins nooit gevoeld tijdens het lopen. Maar er is wel iets waardoor je de pijn verbijt. Halverwege de twintig kilometer van Brussel begon ik pijn te voelen, had ik eigenlijk moeten stoppen, maar ging ik toch door. Al snap ik echt niet waarom. Stoppen was verstandiger geweest, misschien heeft het iets met trots te maken.''

Voor de marathon moest je ook op je eten letten. Wat mis je het meest? ,,Chocola, maar vooral kaas. Nu eet ik elke ochtend een soort dieetkaas en die ben ik écht beu. Eigenlijk vind ik dat ik veel te weinig vermagerd ben. Ik zie er wel slanker uit, maar uiteindelijk ben ik maar zes kilogram kwijt.''

Wat schaft de pot als de marathon er op zit?
,,Toen de twintig kilometer van Brussel voorbij was, mochten we ons als beloning van de trainer iets minder strikt aan ons dieet houden. Maar ik had het daar echt moeilijk mee, het leek me zo'n zonde na alle inspanningen. Mij ga je de eerste dag na de marathon niet meteen in de frituur zien staan. Een paar dagen later misschien... met een klein pakje friet... maar dan toch zonder mayonaise.''