V.R.T. ...

... ofwel een 'elitair' clubje 'persona non grata' journalisten dat in de printmedia over radio- en tv-programma's schrijft, heeft zich sinds 1960(!) verenigd in de Vlaamse Radio- en Televisiepers. Al die tijd lopen ze op eieren in een boogje om hun onderwerpen heen want voorzichtigheid is de moeder van hun porseleinwinkel. Elk kritische noot kan betekenen dat ze niet meer welkom zijn op de officiële persco's en hun after-party schranspartijen.
Wat die 'erkende beroepsjournalisten' nog maar sinds kort ontdekt hebben, is dat ook hùn wereldje in beweging is dankzij de internetpers. Deze 'andere' media brengt het nieuws acuraat snel en is overal altijd in real time gratis raadpleegbaar.

Deze realiteit is regelrechte concurrentie en werkt vals verlammend voor hun 'beroepscompetentie'. Uit egoïstische zelfbescherming eisen de faalangsthazen deze vooruitgang te bevriezen met een op hun maat gesneden charter. Deze pedanterie is een aanfluiting van elke vorm van vrije meningsuiting en elimentaire (pers)deontologie...

'Hoe belachelijk kunnen mensen zich toch maken, als ze zich in het nauw gedreven voelen en door de maatschappelijke evolutie voorbij gestoken' (Vrij van Zegel)

Ik ontmoette deze club, o.l.v. maître d'hôtel, Jaak Vandyck, bij SBS tijdens een kwartaal-champagne-ontbijt-onderonsje in het huis van vrienden, waar ze (toen) nog welkom waren met lovende persartikelen over de underdog VT4 & katwijfTV. Kneuterigheid troef getuige hun state of the art nitwit-site voor dummies van de oude naamkaartjeskultuur.
Een andere trendy activiteit van deze kliek vastgeroeste tafelschuimers bestaat uit het jaarlijks organiseren van HUN galabal en uitreiken van HUN prijs aan iemand die om een of andere reden iets met radio of tv te maken heeft.
Zij alvast niet meer zo lang, mag ik hopen bij deze

Tags: radiotvpers, jaak+vandijck, beroepsjournalistiek