De Tijd staat stil

Mijn vader is onlangs gestorven.

Onze laatste uren samen voor zijn eind,
toen pas werd plots mijn grote wereld klein.

Afscheid nemen deden we samen stil en sereen bewust,
je had steeds je best gedaan, je kon nu eindelijk op rust.

Ik heb je niet verloren, daarvoor gaf je mij teveel.
Wat je me laatst zei, blijf ik nog steeds horen:

'van wat ik ben, ben jij een deel.'

Je bent nu overal aanwezig in wat ik doe, in wat ik laat.
Jij werd voor mij een zegen, waarvan het spoor steeds verder gaat.

M'n weg is nog lang maar ik nam meteen een nieuwe start,
Dankbaar blijven volhouden en dat is afgesproken oprecht uit het hart.

Je hebt eindelijk de geruststellende grens bereikt met je laatste kracht,
het gaat ons allen wel want je levensopdracht is volbracht.

5 juni 1929 - 12 november 2005