Nu even niet

'Bijna de helft van de Belgen (43%) stond het afgelopen jaar vaak of bijna permanent onder stress. 63% keerde met stress van zijn werk terug, terwijl 54% door zijn gezin ging stressen. Die twee blijken elkaar overigens wederzijds te versterken. 37% van de mensen die thuis stress ervaart, zegt dat die voorkomt uit problemen op het werk. Bijna de helft van de mensen die stress hebben op het werk, wijt dat aan problemen thuis. Vooral mannen rapen een pak stress op het werk op. Vrouwen worden meer aangegrepen door problemen in het huishouden en het gezin. Stress uit zich hoofdzakelijk in vermoeidheid (69%), angst of bezorgdheid (66%), prikkelbaarheid (62%) en slapeloosheid (56%). Daarnaast krijgen velen er hoofdpijn van, of worden ze er agressief of depressief door. 28% vond de symptomen zo erg dat ze er iets tegen ondernamen. 37% kreeg geneesmiddelen, maar de meeste Belgen namen hun toevlucht tot sport! Voor amper € 45 per maand wordt dat als een ideale en goedkope stress-afweerder ervaren ... ' (Bron: Metro)

In de loop van de week kondigden de Vlaamse ambtenaren voor vandaag een staking aan: het eeuwig klagend onderwijs op de eerste rij natuurlijk. Deze dag toevallig? Ja, hun paasvakantie effe verlengen met een aaneensluitende dag. Van de nood wederom extra deugd!
Woensdag merkte ik op dat er nog veel volk met onmacht vecht tegen hun werkgever; donderdag zag ik de vicieuze dip van een werkgever dan weer zelf. Een rancuneus bijna pedante alter-ego attitude, gevoedt door een brandmerkend verleden van simpel sarcasme tot vernietigende vooroordelen. Deze goede vrijdag ben ik meer dan 100 dagen ervan bewust dat het voor velen 'easier said is than done' is. Een logische wiskundige wetmatigheid voor relationele ratio bestaat niet. Gelukkig maar. Hoe zouden die paaskiekens anders zoveel eieren kunnen kakken ... 'waarom en voor wie moeten ze juist die hoeveelheid net nu produceren?' Dus m'n moraal na 100 dagen bewustwordig: zoek het zelf maar uit met nu even niet!