Blauwe Geschelpte
Groot was onze verbazing toen we zondagnamiddag laat van verjaardagslunch thuiskwamen een simpele bosduif vrolijk in onze tuin zagen rondolen. Nu is er gedurende de jaren dat we hier wonen spontaan een hechte band onstaan met alle mogelijke vogels die we zo goed als kwaad door de winter helpen overleven met voederen. Maar wat bleekt: dat arme grijze, mistroostige beestje zijn linkervleugel was gebroken en was doelloos van slag af.
Het gevoel dat hij of zij van honger moest omkomen, besloot me om her en der wat algemeen vogeleten, waterkommetjes en gesneden appellen te verspreiden doorheen de tuin. Nu twee dagen verder zie ik onze duif met regelmaat eten en drinken en pogingen ondernemen om terug te vliegen. Blijkbaar groeit zijn breuk terug door te rusten. Het lukt al beter en ik heb er sinds vanavond alle vertrouwen in dat ie eind deze week terug vrolijk rondfladdert in de bomen van onze tuin. Ondertussen zijn de merels, lijsters, vinken, pimpelmezen, geringde prijsduiven en andere onkende soorten het halfgevleugelde diertje een hart onder de vogelriem komen steken: ze eten nu allemaal tesamen en rond dinertijd. Hopelijk redden we dit dierenleed samen snel.