Op Kot # 80 - Een nieuwe hemel

Taferelen bij het openen van horeca in Olland, een euforie en vreugde zonder weerga. Erger en feller dan tijdens de bevrijding van Wereldoorlog II - dat was 70 jaar geleden slechts klein bier vergeleken met deze 80 dagen lockdown light met de essentiële luxe ....Nieuwe maand, we zijn begot al halfweg dit verloren jaar zwanger van voor-iedereen-hetzelfde-virus en sarcasme symboliek. Dag 80 op kot, nog slechts 20 en dan nu reeds benieuwd wat dan het effect zal zijn van de bubbel-regel-van-vier. Het heilige licht van Pinksteren kan wel es genadeloos toeslaan, in combinatie met de opening van de Ollandse grens en diens bruine kroegen.Zag via VTM in Breda al een Belg provocerend smalend stoefen 'ja, IK mag hier zijn want IK bezoek mijn schoonpa'. Iedereen mist nu plots alles dermate. Bovenal doen de reacties onderweg live en via media me denken aan de Pin up Club. In de jaren 80 zond Veronica soft-erotiek uit met de boezem van naiëve Wendy van Wanten als apetiser. Die domme Belgen met hun verstand in de bumpers. Ook toen beweerde iedereen bij hoog en laag niet gekeken te hebben maar wist men wel tot in detail wat er in elke aflevering te zien was ... Deze hypocresie ontdek je deze crisis zo opvallend vaak. Zondag zag ik op de zeedijk van Knokke, het mekka van m'a-tu-vus, een MILF-moeder met haar Insta-dochter van het nieuw samengesteld gezin vermanend klagen. De 'toevallige' drukte was de fout van zowel de tweede verblijvers als de dagjes-toeristen. Het zijn dus altijd de anderen die alle schuld treffen ... Hemeltergend wat slap gelul, welke mentaliteit de mensheid ontsiert, .... nog veel meer mistoestanden duiken duikelijk boven water.  Het klagen, zagen en gejammer - niet mijn sermoenen, mijn meelijwekkend monkelen - bevestigen dat de man in de straat rotverwend is met een wereldzee van tijd.  Neem hem even die luxe weg .... hij waant zich in hel.
Ondertussen ten huize van Groeistad als een stem vanuit de hemel, inderdaad don't lose the magic