Tonic immobility

Neen, niet mijn moeder, niet het bronzen beeld in Central Park NYC maar wel het alter ego van Evelyne Brochu in Le passé deviant nous. Long time no see, Zebracinema kreeg wederom een kanskaart.
Meteen de draad goed opgepakt met deze XXL-debuutlangspeelfilm van Nathalie Teirlinck. Ze was aanwezig tijdens de inleiding.
Bijna net zo intens, poëtisch en sensueel als de film zelf.
De laatste tijd wederom meer en vaker last van ...  tonic immobility
(de oorspronkelijke werktitel) dan is deze prent een remedie.
Zeker na de korte confrontatie met Johan Leysen (zoon van Bert) : ziet die man er ongezond getekend uit voor een 67 jarige.
De gereserveerde Alice leidt een routineus bestaan als luxe escorte en mijdt zorgvuldig elk dieper sociaal contact. Wanneer haar ex-vriend omkomt in een auto-ongeval worden haar hoog opgebouwde muren gesloopt. Alice wordt onverwacht met haar zesjarig zoontje Robin geconfronteerd die ze jaren geleden achterliet. Zijn plotse aanwezigheid bedreigt haar zorgvuldig bewaakte autonomie en legt onherroepelijk sterk onderdrukte emoties bloot.
Le Passé Devant Nous gaat over het diepmenselijk gevecht tussen de angst voor echte intimiteit en het universele verlangen naar geborgenheid. En net in de relatie waar onvoorwaardelijke intimiteit een evidentie lijkt, namelijk die tussen moeder en kind, zit in deze film het grote conflict. Wat als je emotioneel niet aan die maatschappelijke norm kan voldoen? Wat betekent een bloedband zonder gedeeld verleden? Kan liefde angst overwinnen?

Reacties