Sabato

is de titel van de glossy dure weekendbijlage van De Tijd vermoedelijk verwijzend naar de vrije zaterdag. Meestal doorblader ik dit genre extra lectuur op de kleinste kamer in huis, de hal-WC.
'Feestnummer' kopt de huidige editie met ondermeer de zoete wraak van champagne-mogol Virginie Taitinger, chic eten boven de Moerdijk, de m'as-tu-vu-XMAS-etalages van London vs Parijs of tot slot hoe exotisch het jaar uit. Een knallend eindejaar tussen de Sahrawi-nomaden, op nieuwjaarsdag op een marwaripaard door Rajasthan trekken en op 2 januari afternoon tea op de flank van de Erta Ale-vulkaan in Ethiopië. What a way to celebrate en een vers nieuw jaar te beginnen, met sterke verhalen én een intacte vriendenkring. Een zonderlinge  zeldzaamheid.
Klik hier voor grotere leesbare versie
Maar we hebben alles nog niet gezien, geproefd en bestoefd. Wat, welke waarden en normen werden nogmaals bevestigd tijdens de voorbije +500 regeringvormingsdagen? Op de valreep en op de vooravond van feest-eindejaars-maand december?

Bestuurders die het laatste woord hebben getuigen nog altijd van een gebrek aan geweten door o.a. financieel iemand anders put te (Dexia) dichten en zo extra staatsschulden te ontwikkelen.
Of nu iedereen zijn zwart geld uit Luxemburg of de Kaaimaneilanden netjes wit heeft teruggebracht zal de Belgische Staat de intresten dan maar eens flink belasten. Een schande, op het Camorra-criminele af!

Het verdriet van de Vlaamse Valuta. Tot spijt van wie het benijdt, deze welvaartscijfers liegen niet. Is verhuizen dan een juiste optie? Naar een bestemming waar je geld zijn waarde blijft behouden? Wie van u heeft immers zin in en geen zak aan die oeverloos voorspelbare halfslachtige 'op de lange baan schuiven van'-compromissen?

Daarom vrees ik dat dit verheven politiek amateurtheater van de voorbije vormingsmaanden hand in hand met zijn ongegeneerd ontsporen zichzelf zal blijven in stand houden. De burger heeft zeer weinig hervormende daadkracht gezien, verwaarloosbare structurele doortastendheid. Deze nieuwe regering lijkt me veeleer uit noodzaak en tijdsdruk geboren dan uit wijsheid en talent. Een ezelsdracht heeft een kreupel veulen gebaard.

Dit laten doorrotten staat haaks op het pedante zalvende doekje om bloeden 'de grootste inspanning sinds WO II' zoals gisteren zaterdag -sabato- triomfantelijk geciteerd tijdens een persconferentie … Maar ook 'Dit voldoet aan de Europese eisen' of wat te denken van 'België kan alles het hoofd bieden'.
Chapeau di Rupo I (elke gelijkenis met carnaval is louter toeval)

Reacties